ερεσχελώ

ἐρεσχελῶ, -έω (AM) (Α και ἐρεσχηλῶ)

1. αστειεύομαι

2. μιλάω επιπόλαια, ανόητα

3. φλυαρώ

4. αστειεύομαι με χυδαίες εκφράσεις

μσν.

διαπληκτίζομαι, ανταγωνίζομαι

αρχ.

1. πειράζω κάποιον αστειευόμενος, στενοχωρώ, ενοχλώ κάποιον

2. βρίσκω κάποια πρόφαση ή μηδαμινή αιτιολογία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ερεσ- + -χηλώ (ή -χελώ). Εμφανίζει α’ συνθετικό αβέβαιης ετυμολ., ενώ το β’ συνθετικό συνδέεται με τη γλώσσα τού Ησύχ. «χηλεύειν

ράπτειν, πλέκειν». Εικάζεται ότι το α’ συνθετικό ανάγεται σε θ. ερεσ-, με σημασία συγγενή με εκείνη τής λ. έρις. Από τον τ. ερεσχηλώ παράγονται οι λ. ερεσχηλία και ερίσχηλος (πιθ. κατά το έρις)].